ben seninle soğan ekmekte yerim diyen kız

halihazırda Cibuti gibi dünyanın en fakir ülkelerinden birinde insanlar pirinç lapası, köylerdeki keçiler, yolda buldukları plastik parçalarıyla karnını doyuruyor. bu insanlar bolluk ve bereketin içine doğmamış, (Fransız ve Amerika sömürgesinden bahsetmiyorum elbette) pek az şeyden haberdar olmasına rağmen hayatta kalabilmeyi başarıyorlar, çoğu zaman yani.
hayatta kalmak ve yaşamak için insanın diğerlerine ihtiyacı vardır. kendinden sonra ki diğerleri insanın önce ailesini ve yakın çevresini temsil eder.
çalışmadan, gayret etmeden, zorluk ve sıkıntı çekmeden her istediğini elde etmiş insanlar için bunun bir kıymeti yoktur. sefaleti onların kaderiymiş gibi görürler.
fakat unutulmamalı ki dünya çok enteresan bir yer. çok zenginken bir anda fakir kalmak mümkün. herşeye hazırlıklı olma fikri, insancıl bir yaklaşım. insan bir de gerçekten seviyorsa siz onu o zaman görün.