uludağ sözlük günlüğü

be hey sozluk;

an itibariyle bir kere daha anlamış bulunuyorum, ölümün tarifsiz soğuklugunu. bir komşumuz ölmüştü, ben çok küçükken, üstüne çarşaf örterlerken görmüştüm, uykularıma girmişti her gece ve bir de babannem.
ama bu gün bir sözlük yazarı öldü, yani senin bir çocuğun, arkadaşın, dostun, sevgilin, kardeşin...
içimdeki bu hüznün bir tarifi yok sozluk, hangi dozda, ne derece üzüldüğümü bilmiyorum ama yazacak bir şey bulamadıgıma ve etrafta geri dön butonu aradıgıma göre az bir üzüntü değil. görmediğim, tanımadıgım, sesinin tonundan, saçının renginden, boyundan posundan bihaber oldugum bir insan ölüyor ve ben ağlamaklı oluyorum, bunun anlamı nedir sozluk?
aynı sayfalara yazılar yazdıgımız için mi? aynı şeylerden haz aldıgımız için mi? aynı sanal ortamda bulundugumuz için mi? bilmiyorum....

ama şuanki hislerim tamamen gerçek onu biliyorum, bir şeyler yap sozluk, çünkü sen sanal değilsin, hiçbir sanal paylaşımın acısı bu kadar gerçek olamaz, sen burdaki herkesin annesi, babası, abisi, kardeşi, sevgilisi, arkadaşısın, başım yastıga değmeden bana bir huzur ver sozluk.