çocukluk anıları

Kardeşimle hiç anlaşamazdık. Yani anlaşamazdıktan kastım öyle sıkı sıkı bir kardeş iliskimiz yoktu. Anı değil belki bu anlatacaklarım ama bu gece bir şeyler anlatmak istiyorum...

Küçük sırlarımız olurdu. Ya benim ya da onun. Bir gün gelirdi acayip birbirimizle bir şeylerimizi paylaşırdık. Hatta ne yaşadıgımızı ne yaşamadığımızı. Bir sırdaş bir dost gibi gorürdük birbirimizi. Sonra bunun üstüne günler geçer bir ufak sorun olurdu aramızda. Ya o ya da ben istediğimizi elde etmek icin bu küçük sırları söylemekle tehdit ederdik karşılıklı anlaşmayı bozuyormuş gibi. Ama hiçbir zaman da bozmazdık antlaşmalarımızı. Sadece lafta kalırdı. iyiki de kalmış. Çünkü o kimseye açmadigimiz sırlad birbirimizi daha iyi tanımaya zemin hazırladı resmen. Mesela şimdi onu o küçük sırlarından dolayı daha iyi tanıyorum. Tabii ki büyüdük daha başka seyler oldu birbirimizle paylaştığımız ama o bilinç altımızda kalan seyler simdi kardeşimin bir sorunu olsa hemen anlamama yol açtı. Bu gece gördüğüm o dolmuşluk keşke hiç sırlarımız olmasaydı seninle kucuğum dedirtti...