ben bu yazıyı anneme yazdım

Yaşlanmana dayanamıyorum anne. Geçen gün, yemek koyarken farkettim, ellerindeki çoğalmış, kahverengi lekeleri. Söylemedim, üzülürsün diye.
Kulakların da daha ağır işitiyor sanırım, bazen birkaç defa tekrar ediyoruz cümlemizi. Biraz mahcup, gülümseyerek, " efendim, anlamadım" deyince, üzülüyorum anne. Hareketlerin daha yavaş, dizlerinden daha sık şikayet eder oldun sanki. Hala dik, enerjik, güçlü durmaya çalışsan da, bedenin sana itaat etmiyor gibi. Daha alıngan, kırılgan oldun, eskiden gülüp geçtiğin konuları, önemser oldun, kafana takar oldun, kendini üzer oldun.
Herşeye ağlar oldun.
dayanamam, kıyamam ben sana... Korkma, yanındayım...
Ellerinim, gözlerinim, dizlerinim, kulaklarınım ben senin...
Korkma olur mu annem...