sözlük yazarlarının itirafları

normalde küfür etmeyi seviyorum. ama bazı zamanlar küfür ettiğim için sinirleniyorum. sinirlenince daha beter küfür ediyorum. bu sefer daha çok sinirleniyorum ve bu kısır bir döngü halinde devam ediyor.

hoşlandığım kız instagrama plastik bir sandalyedeki çocukluk fotoğrafını koymuş. ne var bunda diyebilirsiniz. ama garip olan kısmı, benim de kendi küçüklüğümdeki aynı temalı bir fotoğrafı koyacak olmamdı. o koyunca ben vazgeçtim, kız onun için koyduğumu sanmasın diye. kalp kalbe karşı dedikleri şey bu olsa gerek.

yarın spor salonuna yazılmayı düşünüyorum. ama devam eder miyim bilemedim.

bazen hayatın anlamsız olduğunu, beni kimsenin sevmeyeceğini falan düşünüyorum. ama sonra geçiyor. felsefeyi seviyorum ama sorgulamanın insanı üzmekten başka bir şeye yaramadığını anladığımdan beri felsefeden köşe bucak kaçıyorum. neticede cahillik en büyük mutluluktur(!)

güya günlük tutuyordum, bu gidişle aylık olacak. kısa bir kısmını buraya yazdım sayılır gerçi. neyse siktirip gidiyorum hadi.

lanet olsun ki küfür etmeyi seviyorum amk.