ben bu yazıyı ona yazdım

senin arkandan gelen, hemcinsiyle bir arada dururken senin sıfırla bir araya gelmene tahammül edemiyorum niyeyse.
senden öncekinin o kıvrımlı hatları ise sinirimi bozuyor.
iki basamaklı sayıların en küçüğü olman ve bunu bir paye olarak taşıman bir nebze olsun rahatlatıyor beni.
sınırsın bir basamaklılarla. gurur duymalısın demiyorum ama yanına gelen sıfırın ezikliğini yaşayan diğerleri gibi de değilsin.

yirmi, otuz, kırk ya da elli seni kıskanıyor bile olabilir. kimbilir?

hem onar onar ritmik sayma da seninle başlamıyor mu? dert edilecek bir yerde değil gibisin sanki.

bir şeyin başlangıcı olmayı becerebilmişsin en azından. ben de o da yok.

yarın ki matematik dersinde görüşürüz. senden ve diğer onluklardan bahsedicem çünkü.