kız arkadaşı için arkadaşlarını satan erkek

çok açık şekilde karakter eksikliği olan adamdır çünkü bir ilişkide iki tarafın da karakteri sağlam olduğunda o ilişki yürür veya direkt biter, fakat bir taraf aksaksa o ilişki sallantıda olur ve o ilişkiyi stabil tutmak için tabiri caiz ise her türlü şaklabanlığı yaparsın, yani karakterinden ödün verirsin bu da ancak karakter eksikliği olan insanların yapacağı iştir. sevgilin varsa tüm saatini ona ayırmak, gittiğin her yere onu götürmek zorunda değilsin. ulan dostlarımızla oturup iki muhabbetin belini kıralım diyoruz, oradan kız damlıyor tüm muhabbet bitiyor. lan zaten tüm gün birliktesiniz; bırak, biraz müsade et, boğma adamı. bizim sevgilimiz niye damlamıyor her ortama? sonra tabi satmalar başlıyor, "kanka kusura bakma gözde rahatsızlanmış.", "kanka çok özür dilerim gözde ısrar etti gitme diye, bırakamıyorum.", "kanka gözde'nin jürisi var, gelemiyorum."... kimse kimsenin kulu köpeği değil nihayetinde, ne kız erkeğin ne de erkek kızın yani durum iki taraf için de geçerli. doğal olarak bu kadar satmalardan sonra bozuluyorsun, kırılıyorsun. yani dostluk tek taraflı olmaz kimse kusura bakmasın, hoşgörü de tek taraflı olmaz, ben arkadaşlarıma söz verdiysem acil bir durum olmadıkça sözümde dururum ve aynı özeni arkadaşlarımdan da beklerim. sonuç olarak karşıdaki kişi de yıllarca arkadaşlarını sattıktan sonra sevgilisinden tekmeyi yeyince arkadaşlarını yanında bulmayı beklemesin, "hoşgörü" diye "nerede kaldı dostluk" diye ağlamasın.