sözlük yazarlarının itirafları

"kendini tutmayı öğrenmelisin" diyen bir arkadaşım belki de haklıydı. kendimi, bir ben tutamıyorum sanırım şu hayatta...

deniz tutuyor bazen, otobüs tutardı bir zamanlar, çeşitli sancılar tutar beni pek çok zamanlar, bir özlem tutar bazen, birileri gelip yakamdan tutar ama tüm bunların sonunda hep ben kendimi tutamam.

"şaşmamalı her iki kaşının da yarılmış olmasına" dedi sonra. "seksi bir hava" kattığını söyledi kirli sakallarımla bir kombinasyon oluşturduklarının altını da çizerek.

hoşuma gitti aslında bunları duymak ama tutamadım sonra ben gene kendimi ve "hadi artık kalkalım vakit geç oldu" dedim. beni tutan bütün o şeylere karşın ben tutamıyorum kendimi sanırım. bir insanla son görüşmemin üzerinden yıllar geçmiş olsa da bir özlem beni tutunca ben kendimi tutamıyorum ve ona dokunup da hala sıcak mı ölü ruhu diye bakasım geliyor.

sülalenin gençlerine, en çok da böyle kötü örnek oluyorum.