hatırladıkça iç burkan garibanlık anıları

daha üniversitenin ilk yılıydı. ankara'da o sene nasıl acayip bir kar yağmıştı ve hava acayip soğuk. bende ikinci öğretim olduğumdan mütevellit hep akşamları çıkıyorum, haliyle hava daha da soğuk oluyor. neyse bir gün okuldan çıktım yine, metroya doğru yürürken ego kartımı çıkarayım dedim. gözüme çarptı, ne göreyim birde ... ego kart bitmiş ve benim cüzdanda 1 lira para yok. ulan dedim ne yapıcam ben, arkadaşların hepsinin yurt var okula yakın. hepsi yurtta tabi, şimdi geride dönemiyorum. en sonunda param olmadığı için ta aşti'den küçükesat'a kadar o soğukta, o karda kışta kıyamette eve yürüdüm. elimde de ne eldiven var ne başka sıcak tutacak birşey. o gün eve iki saatte gelmiştim, hiç unutamıyorum o günü ve unutamayacağımda.