hatırladıkça iç burkan garibanlık anıları

Şimdi hepsini anlatsam biz fakirdik biz fasfakirdik edebiyatı olacak ilk aklıma gelenler:
* ilkokuldayken o kadar küçük bir evde oturuyorduk ki, koridorun bir duvarına sırtımı dayayıp ayaklarımla tavana kadar çıkabiliyordum.
* Mahalle pazarı kapanınca çöp kamyonundan önce koşup, pazarcıların çürük diye attığı meyve sebzeleri toplardık.
* Üniversitede milletin arabasıyla gelip hatunları toplayıp hergün taksim ve ortaköy'e gittiğini, benimse aynı pantolonu yıkayıp iki hafta giydiğimi hatırlıyorum.
* Gurbette okurken cebimde tek kuruş bile olmadığı bir anda, varını yoğunu rahmetli annem için harcamış babamın harçlığın var mı sorusuna var dediğimi hatırlıyorum
* Öğrenci evindeyken, koca dolapta sadece bir soğan bulabilip bayat ekmek arası yiyerek iki öğün yaptığımı anımsıyorum.

Evlatlarımız yemeklerini beğenmeyip elini tersiyle itince çok üzülüyorum be sözlük. Yediğim her lokma için rabbime şükrediyorum bir yandan da.