platonik aşkın faydaları

koşulsuz mutlu olma potansiyelidir.

ben bir kere yaşadım böyle bir şeyi(ki o da garipti biraz, daha ziyade ütopik bir şeydi; günü gelince yıkılıverdi üzerime) ama lisenin birinci sınıfındaki sıra arkadaşımdan dolayı tüm detayları biliyorum. burhan, zeynep'e aşıktı. kız "selam" dese bizimkini bir titreme alıyordu bildiğin. hele bir de zeynep, günün başında böyle(veya benzeri) bir şey yapmış olsun, günü iyi geçiyordu çocuğun resmen.

ama severim ben gene de platonik duyguları. yaratıcılığı da tetiklediği pek çok edebiyat eserinde aşikardır. misal üçüncü şahsın şiiri nedir arkadaş öyle? veya sana giden yollar kapalı falan. bildiğin şair eder adamı, şair.