aşık olunan kadından ayrılmak zorunda olmak

su dunyada, zorunluluklara sovdurecek en aci seydir.
kalmak istersin, omrun yettigince yaninda kalmak istersin ama senin omrum onun omur torpusu olacaktir, bilirsin.
bu yuzden yediremezsin kendine, onu da goz gore gore dibe cekmeyi, kendi acilarina dahil etmeyi hicbir zaman sevdiremezsin beynine zaten..
ona hicbir sey veremiyorken onu kisitlamaktan sikayetcisindir.
daha kendi gelecegini dusunmemisken onun gelecek planlarina dahil olmak urkutur seni.
bu kadar ortasinda olmamaliyim dunyasinin dersin, bu kadar aklinda olmamaliyim.
ama onun mutlulugu icin kendi sevdalarindan vazgecersin..
bitti... tek cumle.
sinyali almistir zaten, bir sey diyemez.
ama ne kadar kirildigini hissetmek kalbini bir cam gibi parcalara ayirir.
ileride daha kotu olacakti, neresinden donsek kardir diye teselli verir beyniniz ruhunuza.
ama ya iyi olacaksa diye bir ihtimal belirir aklinizda ve gununu gecenize sokar.
birakin yemek yemeyi, uyumayi, gezmeyi..
nefes almak bile luks gelir insana.
belki aylar, belki yillar sonra isimden ibaret kalacagini bildigimiz insani unutmaktan cekinir yuregimiz.
toz kondurmaz hicbir hatiraya..
ama araya soguk duvarlarin girdigini ona da farkettirir zaman.
numaralar silinir, fotograflar, videolar..
"biz" e ait ne varsa temizlenir.
ama aglamakli gecelerde silen beynimi sikeyim diye yad edilir yine o fotograflar..