mimarlık okumak

sıçtın mavisi müptelası nasıl olunur öğrenirsin, damarlarında kandan çok kafein akar, oldu da sosyalleşeyim dedin bir yerlere gittin, bakarsın biraz sonra kendini mekanı incelerken bulursun şurası daha geniş olsaymış daha iyiymiş, pencerenin orada olması iyiymiş ışık daha etkili gelmiş falan vs. yolda yürürken etrafı perspektif çizimi gibi algılamaya başlarsın belli bir zamandan sonra, projeler yüzünden en az bir kaç ilçeden aşırı nefret edersin, bölüm arkadaşlarına naber nasılsın demeyi unutursun ama "proje nasıl gidiyor"u es geçmezsin. ama yine de durup düşünce seviyorum lan ben bölümümü dersin. insanlar ne okuyorsun diye sorunca ister istemez mimarlık derken bir mutlu olursun içten içten.