ben bu yazıyı kendime yazdım

her insan gibi benimde, kendimi bildim bileli sıkıntılarım vardır elbet ama bunların ağırlığı her geçen gün daha da artıyor.

Bir sonraki dert daha da zor olsa bile bu yaşıma kadar iyi/kötü hep ilerlemeyi başardım. Bir çok defa da istediğimden daha da iyisi nasip oldu hatta. Yine de bir sonraki sıkıntı, dert daha büyük olunca eski mutlulukları göz görmez oluyor. Bu da insanoğlunun iki yüzlü ve daima hep daha fazla, daha iyisini istemesinden, nefsine söz geçirememesinden kaynaklı bir durum. Sadece bana özel bir durum değil yani. Yoksa allah'a çok şükür, şu ana kadarki sahip olduğum herşey için hamd ediyorum.

Her gün günaha giriyor, bazen de az şükrediyor olabilirim. Bu seferde yaradanın affına sığınıp tekrar tövbe ediyorum. Allah cc bizden günah işlemememizi istiyor elbet ama hata yaptıktan sonra tövbe etme kapısını da açık bırakıyor. insanız ve günahkârız. Bunu bilip bütün acizliğimizle beraber rabbimize sığınmalıyız.
Sıkıntıyı veren de o, verdiği sıkıntıyı alacak olan kudret de o. Bizim dua etmemiz gerek. En çok bunu unutmamam/unutmamamız gerek.