3 ekim 2008 şemdinli aktütün pkk saldırısı videosu

izleyin..

bir an kendinizi o karakolda vatani hizmetini yapan ve o anı yaşayan bir askerin yerine koyarak izleyin. kapatın gözlerinizi ve o silah seslerinin beyninizde ki yankısını hissedin. korku ve çaresizlik ne demek olduğunu anlayarak izleyin. sonra vücudunuza giren o kalleş mermiyi hissedin.. hayatınız bir film şeridi gibi geçiyor mu gözlerinizin önünden?

sonra kendinizi o çatışmada can veren şehidin ailesinden biriymiş gibi düşünerek izleyin. sıkılan her bir kurşun ciğerlerinize doluyormuş gibi.. acaba bu videonun kaçıncı saniyesinde atılan kurşun o şehidinizin bedenine girdi, çok acı çekti mi yoksa o saniye mi ruhunu teslim etti düşünün. daha dün konuşmuş olun telefonda, teskereyi alıp geldiğinde birlikte yapacağınız şeylerin hayalini hatırlayın tekrar.. hayaller acıtır mı?

şimdi de kendinizi o çatışmada can veren o aslan parçasının 6 aylık eşiymiş gibi düşünerek izleyin. çok değil bundan sadece 6 ay kadar önce sevdiğinizle evlenmenin hayatta tadılabilecek en güzel duygu olduğunu öğrenmiştiniz. çok kısa bir süre sonraysa eşinizi askere göndermenin hüznünü yaşamıştınız ki o hüzün size katlanılmaz gelmişti, böylesine bir acıyı yaşamadan önce.. çocuğunuz olduğunda koyacağınız isim, birlikte yapacağınız ilk tatilin hayalleri, para biriktirip alacağınız arabanın modeli, doğum gününde ona yapacağınız süpriz... akıtamadığınız gözyaşları boğazınızda düğüm olduğunda soluksuz bırakıp öldürür mü?

ve şimdi kendinizi 30 yıldır bu ülkede var olan pkk illetinden ülkeyi arındırmak adına bu süreç içerinde mecliste yer almış / halen alan siyasi karakterlerden birinin yerine koyarak izleyin. biliyorum böyle düşünerek izlemek zor olacak lakin ölenler sizin yada bir yakınınızın çocuğu olamaz çünkü şehit olanların hepsi fakir aile çocuğu ama olsun deneyin en azından, çalıştırın hayal gücünüzü. vicdan? sorumluluk? acıma? kahır? öfke? üzüntü? bunlardan bir ya da bir kaçını hissedebiliyor musunuz?

son olarak, kendinizi o şehitlerden birinin evladı olar... yada vazgeçtim, onu düşünerek izlemeyin. çünkü bu acının tarifi yok...