barış manço

çok küçüktüm öldüğünde ama tanıyorum kendimi bildim bileli barış abiyi. yarım yamalak şarkılarını evin içerisinde söyler dururdum. programına katılamyı hep istemiştim. telefonla olsa bile onunla konuşmayı çok istemiştim. ama olmadı.. hep biraz daha büyüyeyim diye geçirirdim içimden. ama bir gün televizyondan ölüm haberini duydum. ufak bir dolap vardı odamın diplerinde bir yerlerde. onun yanına iliştim gözlerim doldu sessiz sessiz ağlamaya başladım. halbuki ölüm nasıl bir şey bilmiyordum bile. ama artık onun olmayacağını anlamıştım. oysaki ben onun programına katılamamıştım bile. bugün barış abiyi yeniden anmak geldi içimden. sadece ölüm yıldönümlerinde değil ona karşı sevgim aslında her an her yerde, dillerde.

özledik be barış abi...