çok şey söyleyip hiçbir şey söylememek

devlet adamlarının ve profesyonel suçluların kullandığı bir çeşit usluptur. boş konuşmakdan farklı olarak bilincli olarak yapılmasıdır ve belli bir alt yapı gerektirir.

konuşmak istemediğiniz bir konuyu kapatmak veya değiştirmek istediğinizde kullabileceğiniz yöntemdir. ama biraz kültürlü olmak gerektiri aksi halde yüzünüze gözünüze bulaştırabilirsiniz.

- ya hilmicim söyle oldu böyle oldu falan oldu filan iste söyleyken böyle oldu attim tutamadi hebeble hübele ....
- bodofff ...
- gördünmü hilmicinin kafasini caka ciko etmek ne demekmis? zican adam etti iste kafana....

(bkz: bos konusmak)

(bkz: boş küp ses çıkarır)

tek kelime ile herşeyi anlatmanın zıddı olan durum.

burdaki çok, sayıyı; hiçbirşeyse o sayı içerisinde kale alınması gereken şeyleri temsil ettiği durumu.

(bkz: türk siyasetçisinin profili)

(bkz: demagoji)

(bkz: cok konusan cok yalan soyler)

suleyman demirel i akla getiren tarz. ama şu sıralar bunu mehmet agar ın çokca yaptığını gözlemliyorum.

çok şey söyleyip boş şey söylemektir.

ne kadar bilirsen bil, söylediklerin karşındakinin anladığı kadardır.

öncelikle geniş bir kelime dağarcığı sonrasında konuşmayı sağlayacak ölçüde konu ve kültür zenginliliği ve bunların yanında konuşma hevesini gerektirir. bu unsurlardan birinde bir eksiklik olduğunda konuşmacı kişi ya konuşamaz/konuşurken kesilir ya da çok konuşmak adına kendini tekrar etmeye başlar. aynı cümleleri kurar; aynı esprileri yapar vs. her halukarda konuşmacı sonuç olarak çok şey söylememiş olur. öok şey söylenirken hiçbir şey söylenmemesinin sebebi ise genel olarak konuştuğu kişiyle bir temasta bulunma hevesinin olmasına rağmen o kişiyle içini paylaşma isteğinin olmamasından ileri gelir. bu kişiler, belki de çok şey söylemek suretiyle kendi içinde yer alan şeylerden kendileri kaçmak istemektedirler. o yüzden bu durumdan rahatsız olan varsa karşısındakini bir şey söylemesi konusunda boğmak yerine ya bu sohbetten keyif almalı ya da bu söylemde bulunanla konuşmasını kesmelidir. ha yeri-zamanı gelir bu konuşmacı, tek bir sözü ile çok şey de söyler, o ayrıdır.

(bkz: süleyman demirel)

(bkz: rauf denktaş)

(bkz: laf ebesi)

az konuşup öz konuşmanın zıttıdır. böyle bir durumda kişi, ilgi çekmek ve dinlenmek amacıyla nefes bile almadan sürekli konuşur, böylece dinlenip saygı göreceğini zanneder. oysa gerçek bambaşkadır, dinlenmek isteyen sadece konuşmaz, aynı zamanda dinler ve yeri gelince konuşur. söz gümüşse sükut altındır.

belli konulardaki entrylere belli ezberlerle cevap vermektir. oraya açıklamalarıyla satırlarca şey yazarsınız; karşınızdaki da cevap olarak gayet saygısız bir uslupla upuzun laflar yazar. ama bu lafların hepsi laf salatasıdır.
buralarda alıştım ben laf salatalarına.

tam bir süleyman demirel klasiğidir "meseleleri mesele yapmak mesele değildir"

belli meslekler için başarı göstergesidir.

(bkz: kelimelerin kifayetsiz kaldığı anlar)

başbakanımız tayyip erdoğan'ın ustaca yaptığı hitab türüdür. dünyada türü tükenen nesillerin aksine bu türler gün geçtikçe çoğalmaktadır.

bir de laf dalaşı esasında konuşup konuşup ne dedim ki ben tribine girmek de konabilir bu başlık altına.

kelime salatası yapan bir şizofreni andırır.

sonucu olmadığını bildiğin için hiçbir şey söyleyemezsin.

pkk konusu açılınca rte'nin sıkça yaptığı şeydir.