bugün

tüm sahteliğin aslında gerçeğin tam içine gizlenmiş olduğunu farkeden insanın, hiç olmayanı kabullenip huzura yatmasıdır. bilir ki mutluluk sadece bir maskeden ibarettir, sorar ki maskeler ne kadar gerçektir?

huzura yat,
kabusa uyan.
umudu at,
yok sesini duyan.
(bkz: anca rüyanda görürsün)

rüyalarını kurup yatar bu insanlar. sadece orda istedikleri olduğu içindir... mutluluk böyle de nankör işte.
mutluluğa duyulan özlemin göstergesidir. bilinçaltında mutluluk vardır aslında, rüyalarında kendisini göstermektedir.

(bkz: hepsi hepsi hayat nasıl olsa)
hayatın anlamsız rekabetinden sıkılan kişinin huzuru uykusunda yakalama çabasıdır.
yalnızca insepşında olandır.
(bkz: Inception)
Burda yazar beni anlatmış.
Bir yandan rüyalarda mutlu oluyorum diye sevinip yalnızca orda mutlu olmak ayrı bir hüzün getirir insana. Ertesi güne kadar o rüyanın etkisinde kalırsın fakat o da geçicidir.
Ben rüyalarımda bile mutlu değilim. Ya kabus görüyorum, ya tedirgin oluyorum. Hiç kırlarda bayırlarda koştuğumu, manzaralar gördüğümü, en sevdiğim yemeği yediğimi falan görmüyorum mesela. En son mutlu olduğum rüyayı 1.5, 2 sene önce falan görmüşümdür herhalde. Yok ya, rüyalarımda bile rahat yok.
Çocukken gülümseyerek uyandığım rüyalarım vardı.
Onlar bile saçma sapan benim yeea normal rüya görmeye hasret kaldım.