bugün

Onlar bile saçma sapan benim yeea normal rüya görmeye hasret kaldım.
Çocukken gülümseyerek uyandığım rüyalarım vardı.
Ben rüyalarımda bile mutlu değilim. Ya kabus görüyorum, ya tedirgin oluyorum. Hiç kırlarda bayırlarda koştuğumu, manzaralar gördüğümü, en sevdiğim yemeği yediğimi falan görmüyorum mesela. En son mutlu olduğum rüyayı 1.5, 2 sene önce falan görmüşümdür herhalde. Yok ya, rüyalarımda bile rahat yok.
Bir yandan rüyalarda mutlu oluyorum diye sevinip yalnızca orda mutlu olmak ayrı bir hüzün getirir insana. Ertesi güne kadar o rüyanın etkisinde kalırsın fakat o da geçicidir.
Burda yazar beni anlatmış.
yalnızca insepşında olandır.
(bkz: Inception)
hayatın anlamsız rekabetinden sıkılan kişinin huzuru uykusunda yakalama çabasıdır.
mutluluğa duyulan özlemin göstergesidir. bilinçaltında mutluluk vardır aslında, rüyalarında kendisini göstermektedir.

(bkz: hepsi hepsi hayat nasıl olsa)
(bkz: anca rüyanda görürsün)

rüyalarını kurup yatar bu insanlar. sadece orda istedikleri olduğu içindir... mutluluk böyle de nankör işte.
tüm sahteliğin aslında gerçeğin tam içine gizlenmiş olduğunu farkeden insanın, hiç olmayanı kabullenip huzura yatmasıdır. bilir ki mutluluk sadece bir maskeden ibarettir, sorar ki maskeler ne kadar gerçektir?

huzura yat,
kabusa uyan.
umudu at,
yok sesini duyan.