bugün

sözlük yazarlarının, gözden, elden, yürekten yitirdiği şeylerden sonuncusudur.
(bkz: çocukluk)
(bkz: pena)
hayatımda ilk defa evin anahtarı.
el kartım. * *
gerçeği.
güven duygusu...
bileklik. alalı bir hafta olmuştu lan daha ben bunu hiç çıkartmıyım en iyisi derken muğlalarda kaybediverdim.
formül defterim. içinde kendi yazdıklarım da vardı...
kaybolmamalıydı o!*
bekaret.
şu okul bitti biteli huzur ve mutluluğumu kaybettim.
üniversiteli işsizler kervanında yerimi aldım kervanı mı bile kaybettim.
kpss çalışayım diyorum, ömer dinçer'i görünce şevkimi de kaybettim.

yakında insanlığımı da kaybetmekten korkuyorum.
Rahatlığı.
hayallerim.
türk futbolu için atan kalbimi.
sevdiğim.
inancım.

(bkz: losing my religion)
Para. Harcayarak kaybettim ama.
fermuar küpem.
genelde kaybedilen eşyaların kaybolduğu yeri de belirtmedikten sonra bir manası olmayan şey. misal iphonunu kaybettiysen nerde kaybettiğini de yaz ki gidip arakla-öhm. arayalım beraber.
ps3 kolu. hay allah benim belamı versin ki nereye attıysam o sinirle parçasını dahi bulamıyorum.
insan haklarımı kaybettim. hükümsüzdür.
arkadaslarim, askim, kalbim ve mantigim...
pembe gözlüklerim. ulan bir üniversite sınavı insanı bu kadar mı değiştirir?
sevdiğimin bana olan sevgisine harcadığı emeğe olan inancım.
aşkı kaybettim. iyi de oldu.
umudum.