bugün

Severek ve heyecanla okunulan kitabın sona ermesidir.Kitap okumayı seven biri için çok üzücüdür.
severek izlenen dizinin bitmesi kadar kötüdür.
sevilen bir dosta veda ediyormuşuz gibi bir his verir bizlere.
1432 senedir okunan kuranı kerim biten kitaplar arasına girmez aksine dahada sevilerek okunur .

zaten buda onu eşsiz ve kutsal bir kitap oldugunun ve insan aklı ile yazılmış olamaya cağının kanıtıdır .

not:gerçektir .
üzülmeye gerek olmayan durumdur.ne güzel ki hala severek kitap okuyan insanlar var, hala severek okunacak kitaplar var. bir başka keyif alınacak kitaba geçiş için başlangıç bitimidir.
(bkz: olasılıksız)
hüzünlü bir tat bırakır özellikle biten kitap bir romansa...
(bkz: çanlar kimin için çalıyor)
Aslında sona gelinince tekrar dönülüp heyecanlı bölümler bir kez daha okunur , ama eski tadı alamazsınız . Çok hüzünlü bir durum.
yüzdeki burukluk sebebidir.
(bkz: elif şafak)
(bkz: aşk)
çok sevdiğin dostundan ayrılmak gibidir.hüzünlüdür.ayrılmadan önce birkaç göz yaşı bile dökülür.
bitmesin istenendir.ben okumam o kitabı bitmesin diye.hele bi de heyecanlıysa heyecandan okuyamam.sonra meraktan çatlayıp okuyup bitiririm sonrada 3 gün yasını tutarım içimde garip bir sevinçle.
iki ay sonra tekrar okuyacağınıza delalettir.
insanın bir süre kendini boşlukta hissetmesine sebebiyet verir. klasik ama bu böyle.
kitabın seri halinde olmasını dilemeye sebebiyet verir.
Kitabın son sayfalarına doğru garip bi hüzün kaplar insanın içini. Hatta daha sonra okuyacağı 2-3 kitapta hep o severek okunan kitaptan bir şeyler aranır.
boşluğa düşme hali, sanki kitabı elinden biri çekip almış gibi kalakalmak.
her başucu romanımın bitmesiyle yaşadığım olay. en son olan (bkz: uçurtma avcısı)ydı.
(bkz: her güzel şeyin bir sonu vardır)
zincirleme reaksiyon başlatır.
yazarın tüm kitapları teker teker ve büyük bir iştahla tüketiliverir.
stephen king okuduğum günleri hatırlıyorum da,
mahşer le başlayan vay be coşkum kara kule serisini tükettiğim 5 ay sonrasına kadar sürmüştü.
son sayfasına gelebilmek için çabayla okuduğumuz ancak son kelime okunduğu anda bitti mi yani diye düşündüğümüz ve her zaman akla takılan soru işaretleriyle boğuştuğumuz andır. Acaba sonra ne oldu?, Yani?, Neden?...
turan oflazoğlu'nun sinan'ı son zamanlarda bitmesine en üzüldüğüm kitaptı. bir de ne hikmetse güzel kitaplar kısa oluyor ya, bu daha da can sıkıyor.
yazarın diğer kitaplarının alınıp okunmasıdır.
* suç ve ceza ile başlayan dostoyevski akımı.
bir tatlı hüzün bırakan sondur. kitapların sizi artık başka dünyalara gitmeniz için azad etmesidir.
Ben bunu severek yaşanan hayatın bitmesine benzettim.
Eninde sonunda bitecek yani.
Kitabı yarıda kesmekte intihar oluyor bu noktada.
Güzel ise çabuk geçiyor.
Sevmediğiniz sıkıcı bir kitap ise bitmek bilmiyor daha da bunaltıyor adamı.
Bir de şu var illa kitabı çok sevdin diye başka şeyleri göz ardı etmemek lazım.
Yapacak bir sürü güzel iş var.
Madem başta kitabı hayata benzettik o zaman sadece tek bir işten ibaret olmasın bu hayat.