bugün

yaşadığını, hayatta olduğunu hissetme huzurudur.
kırık kaldırımlara takılıp düşmemiş ve bir yazarın söylemi. o zaman da caddede yürürken huzur bulduğunu söyleyecek mi merak ediyorum.
huzuru bozan...

- yamuk yumuk saçlı emolar
- neden orda olduğunu bilmeyen tipler
- reklam panolarının önünde fotoğraf çektiren facebook delileri
- tramvayın arkasına takılan fakir ama gururlu çocuklar(bazıları tam piçtir
- amerikan kültüründen esinlenmiş cafeler
- ve olmazsa olmaz yurdumuzun abazanları.

şeklinde, herhangi bir saatte istiklal de görebileceğiniz şeylerdir...
beyoğlu'nun akp'li belediyece yönetilmesinin getirdiği utanç yanında sönüktür.
gecenin üçünde tam kafa boşaltılacak mekandır istiklal. gidin hayatı görün. kadınlar erkekler turistler duraklarda yatan evsizler o insanı saran yalancı ışıklar. gecenin soğuk ayazı can sıkıntısı hayal kırıklığı hepsini gidin harman edin....

üstelik 24 saat ulaşımı var 89c bile var... güzergahı aksaray, esenler atışalanı bağcılar başakşehir

zaten sarıyeri(beşiktaş zincirlikuyu levent 4. levent seyrantepe) kadıköyü söylemiyorum bile...

gidin efendim gezin görün... unutmayın hayat sokaklarda...
(bkz: boş küme)

1 milyon kişinin içerisinde hangi huzurdan bahsediyorsun derler adama?
hele bir yağmur olacak elinde sevgilin yanında o. o anı film gibi çek aklına.seni yaşatacak da o film,batıracakta.
4 saat boyunca aralıksız tekrar ettiğim ve kendimi dünyanın merkezindeymiş gibi hissetiğim durumdur.
Özellikle gece yarısından sonra ( travestileri ve tinercileri görmezden gelebiliyorsanız eğer) bir de ince ince bir kar yağıyorsa, insana bütün sıkıntılarını bir anda unuttuveren veya daha çok düşündüren yürüyüştür.
insan olduğunu hatırlamaktır. çeşit çeşit, renk renk kendinden binlerce olduğu ve hep beraber akış içinde süzülme hissi ve huzurudur.
cadde boyunca kulağınızda pinhani'nin dön bak dünyaya çalarken deneyin bi de.**
kalabalığı pek hazzetmeyen insanlar için ütopyadır.
ohh rahatsın arkadaş, tanıyan-eden yok, salına salına yürüyorsun... imza istemiyorlar, fotoğraf çektirmek istemiyorlar...

lan zaten normalde de rahat yürüyorum ben...
kalabalık nedeniyle kimi zaman hiç oluşmayan his.
başka bir şehirde yaşıyorsanız yılda 1 istanbula geliyorsanız havaalanından 95t ye binip taksime geldiyseniz istiklal sizi daha bir büyüler. bir elde valiz bir elde fotoğraf makinası tramvaylar vay anasını satayım nasıl bir mutluluktur o.
kalabalıktan hoşlanmayan birisi olarak beni yoran bir huzurdur. insanlar sanki üstüne üstüne gelir bir noktadan sonra. hele o ara sokaklardaki tinerci ve garip tiplerin tacizi huzurunuza huzur katar. her an bir bombalı saldırı da kurban olmanın vereceği huzurda sanırım bambaşka olacaktır. gasp, dilenci, travesti, apaçi, emo, sarhoş olaylarına hiç girmiyorum. ben huzursuz biri olduğum için istiklalde işim varsa kısa tutuyorum.
bir insanın diğerine benzemediği, benzese de bu benzerliğin yerini hemen bir farklılığın aldğı caddede yürümenin insana verdiği huzurdur. metropolitanlığın ender zirvelerinden biridir istiklal.