bugün

ilginç bir ikilidir. devlet esas itibarıyla devrim i kapsar. devlet içinde veya devlete karşı devrim olabilir. devlet kendisine karşı herhangi bir devrime karşı kendisini koruyucu önlemler alır, karşı devrim teknikleri geliştirebilir. devrim devlet yönetimini ele geçirirse yönetim değişebilir ama devlet hep varolur.
lenin, marksizm'De bir eksiklik olarak duran devlet kuramına dair getirdiği yorumu ve devrimle birlikte kurulacak olan yeni tür devlet aygıtının tarifinin yapıldığı kitap. açıktan olmasa da, lenin bu kitabında sosyalist devrim için çağrıda bulunmaya başlar. marksizm'in siyasal gücünü arttıracak olan bu eserle birlikte, lenin marksizme yeni bir bakış açısı getirerek leninizm kavramını ortaya çıkarmaya başlar. elbette bu kavram ondan öldükten sonra ortaya çıkmıştır; fakat açıktır lenin marksizm'in emperyalizm çağında eksikliklerini kapatmamıştır yalnızca. aynı zamanda marksizm'i yalnızca akademik bir dipnot unsuru olmaktan çıkararak marksizm'in somutluluğunu yaratmıştır; marksizm-leninizm'i.
olan marksizm'i 20. yüzyılın başlarında mutlak bir ölümden kurtaran ve düşünceyi marksizm leninizm haline getiren emperyalizm "kaptalizmin en yüksek aşaması" kitabı ile birlikte yoldaş lenin'in en önemli eseri.
lenin'in kitap serilerinden bir tanesi : devlet ve devrim

kitaptan kesit; toplumun tüm üyeleri ya da en azından büyük çoğunluğunun devleti yönetmeyi bizzat öğrendikleri, bu meseleyi bizzat ellerine aldıkları, bir avuç kapitalist azınlık üzerinde, kapitalist alışkanlıklarını sürdürmeyi çok isteyen baylar üzerinde, kapitalizm tarafından iyice demoralize edilmiş işçiler üzerinde denetimi “harekete geçirdikleri” andan itibaren, bu andan itibaren, herhangi bir yönetme zorunluluğu genelde ortadan kalkmaya başlar. demokrasi ne kadar eksiksiz olursa, gereksiz hale geleceği on o kadar yakındır. silahlı işçilerden oluşan ve "artık asıl anlamıyla devlet olmayan devlet" ne kadar demokratik olursa , her türlü devlet o kadar hızlı sönüp gitmeye başlar.
çünkü toplumsam üretimi kendi başına yönetmeyi herkes öğrenmiş olduğunda ve gerçekten yönettiğinde, muhasebeyi ve boşta gezenleri, asilzadelerin dolandırıcıların ve buna benzer “kapitalizm geleneklerini koruyanlar”ın denetimini kendi başına gerçekleştirdiğinde, tüm halk tarafından uygulanan bu muhasebe ve denetimden kaçmak o kadar zor olacak ve kadar hızlı ve ciddi bir cezayı beraberinde getirecek ki (çünkü silahlı işçiler duygusal entelektüeller değil, pratik yaşamın insanlarıdır ve asla şakaya gelmezler), insanların ortak yaşamı için karmaşık olmayan temel kurallara uyma zorunluluğu kısa zamanda alışkanlık haline gelecektir.
o zaman, komünist toplumun ilk evresinden daha üst evresine geçişin ve bununla beraber devletin tümüyle sönüp gitmesinin de kapıları ardına dek açık olacaktır.

kapitalist toplumda, yalnızca kolu kanadı kırpılmış, sefil, bozulmuş bir demokrasiye, yalnızca zenginler için, azınlık için bir demokrasiye sahip bulunuruz.