bugün

şimdi efendim bilindiği üzere yüce rabbimiz insanı yaratmış. bütün meleklerine de insanlara secde etmeyi emretmiş. melek kardeşlerimiz secde ederken, bu ibne şeytan karçı çıkmış. laga luga çıkartmış göt. ondan sonracıma yüce rabbimiz "öyle mi şeytan? öyle." demiş. bunu kovmuş. bu da "allahım izin ver ben de senin bizi secde ettirdiğin kullarının aklını çelmeye çalışayım. bakalım senin yolunu mu, benim yolumu mu seçecekler. hodri meydan" demiş.

şimdi ortadaki sorunsal: bu ibne bize secde etseydi kötülük diye bir şey olmayacak mıydı? ya da daha mı az olacaktı? o zaman test edilmenin ne anlamı kalırdı allahasen.

şeytan savar: Eûzubillâhimineşşeytânirracîym - Bismillâhirrahmânirrahîym * *

vesselam...
"dünyaya bakarsan anlarsın." basit cevabını işitmek isteyenin sorusu... ama sağıra ne çare?
''insandan ala şeytan yoktur'' gerçeğiyle kapanacak olan sorunsal.
şeytan'ın düşünmesi gereken sorunsaldır. bırakın kendi işini kendisi halletsin, kendisi kurtarsın sıkışan kuyruğunu sıkıştığı yerden lağım sıçanı, it boku.

(bkz: şeytan ın insan kılığında dolaşması)
şeytan olmasaydı insanoğlu dünyada olacak mıydı ile başlanabilir derse. bizim burda olma sebebimiz kıytırık bir elma ve şeytan işte.
teşvik edici unsur ortadan kalkar ve çok daha az kötülük olurdu.