şeker toplayan küçük çocuklar

eskiden bayram günlerinin olmazsa olmazıydı bu çocuklar. çocukluk zamanında arkadaşlarla birlikte sabahın bir an önce olmasını ve kapı kapı dolaşıp, tanıdık tanımadık herkesin bayramını kutlayıp, şeker ve bazen piyango olarak bozuk para topladığımız hayalleriyle uyur, en mutlu şekilde uyanırdık. şimdi ise çocuklara vermek için hazırladığım bozukluklarla ve şekerlerle baş başa kalmış, o klasik cümleyi söylüyorum: nerde eski o bayramlar...

kulağa çok sevimli gelen sıfat tamlaması(ydı). şimdilerde ise dünya düzeni ne kadar bozulmuşsa insanın bu kelimeleri bir arada duyduktan sonra ''allah korusun'' diyesi geliyor.

hakikaten ortalık bok olmuştur. biz çocukken dünyayı dolaşırdık lan, şimdi anneler çocuklarını kapının önüne bırakmıyor.

biz nasıl bir toplum olduk a.q. herkesin!

yine bir bayram gününde kapı zilini hayat kadınına çeviren bu çocuklardan birinin eline bir kaşık toz şeker dökünce gider demiştim ama önce dumur olan çocuk bu durumu çabuk atlatıp elindeki toz şekeri yalamaya başladı.. yuh! diyerek hızlı kapadım kapıyı suratına.. kısacası yüzsüzdürler efendim.