bugün

Korkutan durum. Anadolu kavagi civarinda oturuyorum. istanbul'un en issiz yerlerinden. Nereden bulduysam amk. Neyse zaten etrafta 4 5 ev var. Karsida da kimsenin oturmadigi eski bir kosk var. Hos hikayeler anlatilmaz. incir agaclari doludur etrafi. Efenim az once sigara icmeye balkona ciktim. sozlukte acilan cinli basliklara guluyordum, kendi kendime marjinalcilik oynuyordum. Tam o sirada elimden sigara dustu. Gozlerimin odaklandigi yer kosktu. En ust penceresinin perdelerinde bir hareketlenme gordum. Anlikti. Kedidir o kedi diye kendimi guldurmeye calistim. Ama bu sefer 3 pencerenin perdeleri de hafifce aralandi. Suratima bir sicak ruzgar esti. Koskun icinden kapi gicirtilari, ayak sesleri gelmeye basladi. Coktan odama kacmistim. Bu sirada kapi caldi. Tovbe cekip kapiya gittim. Ama kimse yoktu. Kafam atti. Elim titriyordu, sigara icemiyordum amk. Pencereye tikliyorlardi. Kafami cevirdigimde bir sey yok. Garip fare sesi gibi sesler duyuyordum. Kapi yine calindi, aglayan bebek sesi geliyordu. Acmadim kapiyi. Televizyonu actim. Mac ozetlerini izliyordum. Aniden kapandi. Bu sefer kapi daha siddetli calmaya basladi. Acacaktim. Korkunun ecele faydasi yoktu. Aglayan bebek sesi, kapiya yaklastikca artmaya basladi. Kapiya gidene kadar marjinalligimden odun vermedim. Ama icten ice altima siciyor, kuran'i hatim ediyordum. Kapiyi actigim sirada sabah ezani okundu. O sesler, bebek sesleri birden yok oldu.
bu olaylar keşke bana da olsa diyorum okuduktan sonra,evet manyağım ben adrenalin istiyom hayatımda.
bir zaman sonra toki oraya da gelecek, ıssız, sapsız ev kalmayacaktır. daha korkunç 15 katlı binalar dikeceklerdir. perdelerin hepsi birden aynı anda aralanacaktır. zırlayan bebekler koro yapacaklardır.