öyle bir utanmak ki altına işemek

bazen dünyaya sövdürür.

mevzubahis insan ben değilim*
çocuk ilköğretime gidiyor. sabah şimdilerde kaldırılmış olan andımız garabeti var. okulun geleneği, her gün üç tane çocuk andımızı okuyor. olaydaki çocuk da o sabah okuması için seçilenlerden.

neyse, üç kişi okuyorlar bunu. daha sonra tam kürsüden ayrılacakken, müdür çocuğa beklemesini söylüyor, elinde mikrofon, "evladım, fermuarın açık kalmış" deyip, kahkahalara boğuluyor. bunu duyan tören alanının tamamı da yıkılıyor tabii.

çocuk titremeye başlıyor ama öyle böyle değil. pndan sonra da başlıkta verdiğim hadise gerçekleşiyor. sıralarda önlerde duranlar bu olayı da fark edince kahkahalar arşa yükseliyor resmen. çocuk koşarak okuldan çıkıp uzaklaşıyor.

bu olaydan sonra çocuk 1 ay okula falan gitmedi, rapor falan aldı. en sonunda da okul değiştirdi zaten.

şimdi, bu müdürün anasını sikmez misin? ben sikerim. ama o çocuk utangaç bir mizaca sahipti, ağzını açıp bişey söyleyemedi. onun yerine ben bir kez daha sikerim onun anasını.

altına işeten pisliğin kafasının patlasılması gereken eylem. sonra diyorlar bu çocuklar niye üşengeç niye öyle niye böyle. ulan çocuğun anasını ağlatmışsın küçük diye hiç mi gururu, aklı yok ? şu duygudan yoksun kıt beyinli eğitimciler yok olsa da cümleten rahatlasak.