ölümü hayal edebilmek

ölüm hayatta bir kez tadabileceğiz son tecrübedir. onun ne olduğu ölümle empati kurabilmekle anlaşılabilir mi? mesela öldüğümüzü düşünelim. artık bu hayatta yokuz. hiç bir bağımız yok. üzüntüler yok, mutluluklar yok. üzüntülerimizi ölümü düşünerek atabilir miyiz aklımızdan?

olmekten degil, hayal bile edemedigi bir boyutla tanismaya cekinir insan.. bir tarafi da o boyutun belki de hic varolmadigina kanaat getirir..
bazen, aklimizdaki tum dusunceleri silip olume odaklandigimizda yaptigimiz seylerin cok bos seyler oldugunu dusunuruz..
ki oyle zaten, dusunun bugun oldugunuzu.. geride ne biraktiniz?
basit dunyevi zevkler, acilar, insanlar..
peki olumden sonraki hayat icin ne ifade ediyor dunyada yaptiginiz, nirvanasina ulastiginiz seyler bile.. hic degil mi..
anasi sikilesi, somurulesi bir hayat var onumuzde, her gunun farkli bir cazibesi olduguna inanin, olumu de hissedin bunlari yaparken.
olumu hissedemezseniz, yaptiklarinizin hazzina varamazsin hicbir zaman