bugün

insanı zorlaya zorlaya değiştiren durumdur. önem verilenler yavaş yavaş gerilere doğru kayar, yaşın ilerlemesi gibidir. insanı yaşlandırır.
bi anlamda olgunlaşma sürecidir. Gördügü ölüm sayısı arttıkça hayata bakışını degiştirenler bile vardır.
hastanede çalışmak sonucu da olabilir.
insanı olgunlaştıracağını düşünüyorum. tabi bu ölümler yakınlarıysa çıldıradabilir.
25 yaşa göre çok ölüm gören biri olarak söylüyorum ki insanı ruhsuzlaştırıyor sözlük. ilk gördüğüm ölüm ise çoğu kişinin Belki hiç karşılaşmayağı ve kaldıramayacağı bir ölüm. 9 yaşındaki bir çocuğun gözlerinin önünde amcasının kurşunlanması, üstelik en büyük amcası tarafından yapılması bunun, kolay kolay izleri atılamayan bir olaydır.

Hele gördüğüm trafik kazaları. Hep bana mı denk geliyor arkadaş dedirten cinsten.

Artık takmıyorum sözlük biliyor musun? Ölmekten de korkmuyorum. Belki hapis cezası olmasa öldürmekten de korkmam. Ve Artık ölü görmek acıtmıyor içimi. Ve ne zaman girsem hastane morguna yahut ne zaman çevremde biri ölse, allah rahmet eylesin deyip geçiyorum Artık.
i see dead people.
hayatın acı gerçeğidir. aslında bir o kadar da doğum görürüz de hiç ondan bahsetmeyiz.