yıllar sonra sevgiliyle barışmayı düşünmek

hiç bir ilişkiye bitmesi için başlanılmaz..

nasıl başladığı elbet önem taşır yada neler yapıldığı çünkü bunlar ayrıldıktan sonra sizi tecrübelendirecek anılardır..
bazı geceler mutlu eder bazıları siker geçer insanı,

sonra sonra ayakların yere basar kayahanın dediği gibi ''bende de yanlış bir şeyler var galiba '' dersin, bir kaç saat sonra da lanet olsunlarla başlayan cümleler ben haklıydım ulana bırakır kendini..

neyse ne, bitti mi abi ? bitti..

hele aldatılma yada buna benzer şeyler barındırıyorsa içinde eyvahh !! yada uzak kalmaksa işin içinedeki, örnek mi sevgilini göndermek başka bir şehre okusun diye, okur mu ? olmadıysa da tam, anlar mı? ortama girince gözlerini kapar mı ? geçmişin pasını kulaklarından siler mi ?

bağrışlar çığrışlar, küfürler yalanlar,seyre dalan insanlar arasında biter gidersin,

sonra aklı başına gelir zayi'nin beyaz bir sayfa der yeniden olur mu ?

belki üç beş seneni ona verdin, arada bir yılınıda boşa. Ya şimdi he desek kapanabilir mi ? sarılabilir mi yaralar ? konuşularak anlaşılabilir mi ? ve herşeyden önemlisi geçmişi unutulabilir mi insan? eskisi gibi olabilir mi ?

diye düşünmektir, üzülmektir..

abazalığın son noktasında olan insanlarca kolaya kaçma yoludur.

(bkz: boş hayal)

şaka mısın diye sorulası yaratıcılıktan ve yeniliklere açıklıktan yoksun insan.

yıllarca işsiz kalmanın beraberinde getirdiği psikolojik buhran.

neden olmasındır..