yurudum yurudum

Birbirlerini kovalayan iki çocuk gördüm bugün, kefilsiz geçiyorlardı önümden.Belliydi birbirlerine aşık oldukları, bakışlarından, hareketlerinden, yüzlerindeki günahsız gülüşklerinden belliydi birbirlerine aşık oldukları.Birden farkına vardılar onları uzun süredir izlediğimin, korktular. Aşk dolu o gözler birden kaybolmak istedi, bakmaktan çekindi adeta. Aşksızlığımın kurbanıydım onlara karşı.Ne kadar bakıştığımızı hatırlamadan döndüm arkamı hiç görmemişçesine, yol aldım birazcıkta olsa. Öyle delicesine bir istek vardırki o küçük aşıkları izlemek, gözlerinin içine aşk dolu bakabilmek için.

Yürüdüm... Yürüdüm...

Sonunda yapraklar gibi benliğine sığınabileceğim bir çınar buldum. Yaprakların hışırtısı altında küçük aşıkları izliyordum, izliyecektimde.Hissedemediğim,yaşıyamadığım çocukluğumu aşkın kokusunu almıştım uzaklardan. Öyle delicesine seviyorlardıki birbirlerini, uzaklaştığıma dikkat etmeden tekrar koşuşturdumaya başlamışlardı. Birbirlerinin üzerine atlayıp defalarca öptüler birbirlerini, gülücüklerle sevdiler eşini.Ben ise yeniden kalktım yerimden.

Yürüdüm... Yürüdüm...

Yıllar önce kaybettiğim, aslında hiç olmayan aşkımı, bir yerlerde düşürdüğümü sandığım aşk duygumu aradım, yağmurda ıslanmış sokaklarda. Yağmurun götürdüğü kirden başka birşey bulamadım...

Yürüdüm... Yürüdüm...

Karanlığın, korkunun ve ayın hüküm sürdüğü uzun bir gece başladı birkaç dakikadır. Gözlerim yerde, aklım ise aşkı bu kadar erken bulabilmiş şanslı çocuklardaydı. Neden ben değildim onlardan biride? Ama aşksızdım, yalnızdım.

Yürüdüm... Yürüdüm...

Karnımdan gelen sesleri duymamazlıktan geldim, yürümeye devam ettim saatlerce. Karnımı aşkın maneviyatıyla doyurmaya kafaya koymuştum. Yıllardır bulamadığımı bir gece bulacaktım işte, kararlıydım...Çok gezdim, çok aradım, çok acıktım, bulamadım.

Yürüdüm... Yürüdüm...

Biliyorum bulamıycaktım, sonunda karar verebildim cebimde kalan filtresi buruşmuş sigaramı yakmaya. Yeni yeni kurumakta olan nemli, toprak kokulu kaldırıma oturdum. Derin derin çektiğim nefesimi bıraktım gözyüzüne,izledim çıkışını ve dağılışını. Kendime benzettim, evet farkım yoktu sigaradan. Dumanı gibi dağılan kendisi gibi sonu gelen...Sonum gelmişti ama en azından yaptığım birşeyleri hatırlıyacaktım.

Yürüdüm... Yürüdüm...

Not: içinde bulunduğum melankoli duygularımın ifadesidir..