yaz tatilinden üniversite şehrine dönmek

(bkz: yaz tatilinden sonra başka şehre üniversite için dönmek)

Karakter sınırına takılan başlık. Hoş değildir. Kısa tatiller gibi değil bu. Eve alışınca geri gitmek ilk günkü heyecanı, tedirginliği ve aileden ayrılık acısını tattırıyor.

Bodrum' san eskişehir' e dönmek gibidir. Tadına doyulmaz.

Bu sene yapamadığım eylemdir mezun olmak iyi bir şey olmadığını hep söylemiştim şimdi yüzleşiyorum.

Eşyaları valizlere sığdırmaya çalışırken kendinizi parçalatan eylemdir. Gidip o valizleri yerleştirmesi de ayrı bir beladır.

Tadilmasi gereken bir his zannimca. Ozlem sevdiklerinin degerini bilmeni sagliyor. Ote yandan okunulan sehir guzelse size inanilmaz firsatlar sunuyor, daha farkli insanlar taniyorsunuz, o bolgenin yoresini yemeklerini usulunu kesfediyorsunuz. Para kontrolu sizde idareli olmayi, yeri gelince parasizliktan surunmeyi ogreniyorsunuz..

Bazen cok yalniz hissediyorsunuz ne bileyim biri de gelip gece acilan ustunuzu ortmuyor mesela o zama da yalniz yasamayi tabiri caizse kendi ayaklarin uzerinde durmayi ogreniyorsunuz.

Deger mi? Kesinlikle deger.

Ulan gitmeyi çok istiyorum. Ama gidince aileden ayrı kalcam burayı çok özlicem ne olacak bilmiyorum. Ağlamıyorum gözüme toz kaçtı * .

ailenizin evindesinizdir. yaklaşık 3 ay boyunca oradaki hayatın ne kadar çekilmez olduğunu, üniversite hayatının çok daha özgür olduğunu düşünüp durursunuz. üniversitenizin olduğu şehre dönünce her şey çok güzel olacak gibi hissedersiniz. döndüğünüz gün en yakın arkadaşlarınızın hoşlandıkları insanlar muhabbetinin tam içine düşüp ev arkadaşınızla yakın bir arkadaşınızın ayrılmak istediğini falan filan öğrenip aslında üniversite şehrinin de çekilmez boş işlerle dolu olduğunu fark edersiniz.

sonuç olarak özgür olmak güzel ama aile evinde tek gireceğim sınav babamın baskısından oluşan ahiret sınavı. hangisini tercih ederdim? ikisini de etmezdim ulan beni atın norveçe balık tutayım tek başıma küçük kulübeme yemek sağlamak için. allah rızası için biri var olan tüm sosyal bağlarımı koparsın, atsın beni kuzeyde bi köşeye. * *

Bütün yaz "amk okullar açılsa da gitsek" kafasında gezip açılınca da kendini fok balığı ile çiftleşmeye çalışan penguen gibi bulmaktır. Eninde sonunda ayrılık kapıyı çalacak zaten, ama işin kötü tarafı uzun süre beraber olup tekrar ayrılmak. Ha eziyete değer mi? Bilemem. Bu yaz gittiğimde babamın saçına ak düşmüştü. Annemin yüzündeki çizgiler derinleşmiş ve artmıştı. Zaman geçiyor... Bugün uçakta giderken aklıma onların gençlikleri geldi, şimdiki halleri geldi. Bak şimdi yine geldi. Dolu gözlerle yazıyorum. Yok ağlamıcam.