yalnızlığın dayanılmaz ağırlığı

öyle bir yalnızlık ki; pencereden bakarsın insanlara, telefon çalsın, biri benimle konuşsun diye dua edersin. o kadar yoksundur ki; insanlar içinden geçmeye kalkar. kendi kendine mesaj atıp "acaba kimden geldi" diye heyecan yaparsın.
gecen gündüzdür, gündüzün gece. gündüz herkes görür yalnızlığını, ağladığını. gece dilediğince özgürsündür. ağlarsın kimse görmez.