bugün

Yalnızlık, evrendeki sonsuz boşlukta tek başına ilerlemektir.
Sevmektir yalnızlık.
Ezilmektir.
Direnmek , tutunmaktır.
Belki bir ağacın gölgesinde uzanmak, belki de umutsuzca yıldızları seyretmektir.
Bir ömürdür yalnızlık.
Geçmeyen ve acıtan bir yara misali
Uzundur, sinsidir yalnızlık.
Bir türlü bitmeyen, ağlatan, korkutan...
Sessizliktir yalnızlık.
Bir damla sudan bile daha sessiz.

Şiir bana ait * (yazan:tuğçe karataş)
bir nevi bu dünyada boşa nefes almadığını kanıtlamak için kullandığın duygudur.
istasyon insanı sıfatı taşıyandır bazen. ne beklersin ne beklenirsin, ne gelen vardır ne de gidersin. öyle bok bir durum işte..