varolan ve varlık

ve ek olarak

varlık ikiye ayrılır sartre felsefesine göre:

kendi için varlık: burada düşünme yetisi(bilinci) olan ve bu anlamda dışa açılan canlılar kastedilmiştir. hayvanlar buna dahil mi emin değilim ama sartrenin bilinci, ''anlayan bilinç'' olarak tasavvur etmesi onları dışarıda bırakıyor diyebiliriz

kendinde varlık: varlıkları sadece bizatihi olan. var olma durumları salt bir maddesel şölen(bu kelime benim tercihimdir sartre sadece bulunma der) halinde ortada olan her türlü var olanın varlık halini(imkanını) betimler. taş, araba, ev... gibi

ha tabi iki kavramı birbirinden ayırınca elimize ne geçiyor derseniz. bu koca bir hiçtir, gerçekten hiç. yinede mantık hatası yapmamak adına kavramsal ayrımlara dikkat etmek lazım.

üşendim...

(bkz: yokolan ve yokluk)