uzun entry girip tanım yapmamak

rötüş isteği ile sonuçlanır.

içerleyen yazar halidir. genelde tanıma sıra gelmediğinde ortaya çıkar.

soluk soluğa uyanıyorum, fırlıyorum yatağımdan. kan ter içinde kalmışım gözlerimden yaşlar akıyor,

"allahım, lütfen çıkart bu kaltağı aklımdan, nolursun?"

tekrar yastığa koyuyorum başımı, yine bir rüya...

uçuyorum havada, kanatlarım yok ama baya uçuyorum, beyazıttan beşiktaş'a kadar süzülüyorum. bir güvercin grubu çatıya tünemiş. yanlarına iniyorum. kaçışıyorlar... hemen bir tanesini yakalıyorum. kafasını kopartıp fışkıran kanları içmeye başlıyorum, susamışım belli. tekrar havalanıyorum yeni kurbanlar, yeni tadlar...

inönü stadının üstünden geçerken milli maç seramonisi yapılıyor... istiklal marşı. hemen hazırola geçiyorum. bir anda dikine yere düşmeye başlıyorum hızla.

emre ve seitaridis beni beraber yakalıyorlar havada, ikisini de öpüyorum burunlarından. güvenlik görevlileri beni alıyorlar ve tünele sokuyorlar. tünelde herkes bir anda kayboluyor, bir tane kadın, harika bir fizik, ufak bir burun. saldırıyorum üzerine. elbiselerini parçalarken bir yandan da jiletle seri darbeler indiriyorum vücudunun çeşitli yerlerine ve akan kanları iştahla emiyorum, emiyorum, emiyorum...

bir anda gözümü açıyorum ve kendimi ntvspor stüdyosuna buluyorum. sağımda sergen solunda rıdvan. rıdvan diyor,

"guti baya futbolcuymuş yaaa."

bi anda atlıyorum üstüme, sergen de benim... şoka giriyorum, sergen elinde bir kamçı, "deeh, deh olum, yürü, kopta gel, ayrıl da gel, amını nefsini sikeyim koooooooş" diye bağırıyor gözleri ersin düzen'e dikip.

bir silkeneliniyorum ve tekrar uyanıyorum. bir daha uyuyanın amcığını siksinler.