bugün

ilkokulda nöbete kalır ve tenefüslerde simit satardık. isim listesinde benden önce 1 kız vardı ve ben hep onunla nöbete kalırdım. herkes dersteyken nöbetçi masanın başında oynardık. saçını çeker kaçardım, vurur kaçardım, tam oturacağı sırada sandalyesini çeker yine kaçardım. ve ben hep kaçarken o beni kovalardı. sonra yalandan yakalanır koluma koluma vururdu. sonra özür dilerim söz 1 daa yapmıycam derdim o tamam 1 daa olmasın derdi, o sırada yine saçını çeker kaçardım. arkamdan bağırırdı seni öretmene diyecem, sana gününü göstercem diye bağırırdı hep arkamdan.

ama hiç satmadı beni hiç söylemedi öğretmene.

ama başka bir gün nöbete başka biriyle kaldı. çok üzüldüm. ilk tenefüs zili çalınca hurraaaa, arrivaaaa nidalarıyla yanına simit almaya koştum ilk ben gideyim diye. bensiz nasıl geçiyor bebeyim diye ama baktım başka bi çocukla da oynuyo gülüyodu. sonra başı kalabalıklaştı herkes simit almak için ancak ben kaldım gidemedim.

benden sonra o çocukla kovalamaca oynamaya başladı. tenefüste bu kez onu kovalıyordu ben de sınıf kapısına dayayıp kendimi ona bakıyordum. sonrasında yağ satarım bal satarım oynarken mendili onun arkasına bırakmıştı her zaman benimkine bırakırdı ama bırakmadı. tavşan kaç tazı tut diye herkes eşlik ederken ben yine sessiz kaldım.

o günden beri güvenmiyorum.