torpilsiz hayat

en güzel hayat olabilecekken bu topraklarda en zor hayat biçimine dönüşen hayattır.

zordur desteksiz ayakta durabilmek buralarda. istisnalar varsa da neye yara ki, can sıkar sadece. şansa talihe küfredersin sadece.

zemin mi engebeli yoksa bacaklarım mı eğri diye dilemmalar hakim olur hayatına insanın.
herkes köşe kaparken şarkılar eşliğinde sigara yakıp izlemek ne kadar haz verir ki insana?

bazen verir, bazen vermez.
kendi kendine yetebilmeyi görürsün, tek karın budur belki de.
ama...

ama yetmez, yeterli olmaz bu his.
sırf bu his için bir ömür feda etmek bünyeye ağır gelir.

üç kuruş para kazanmak için evi terkeder yola düşersin, gideceğin yerin önemi yoktur. iş için, dime. iş için gidersin.

para kazanacaksın, hayatını kazanacaksın bir yerde. hem de torpilsiz. duruşunu bozmadan.

zordur, 1000 tl'nin az biraz üstü bir parayla ay geçireceksin, tek başına!
emeğinin yarısı ev sahibine, faturalara; kalan yarısı markete yol parasına...
sen aç bi aç gezeceksin. tek karın kendi kendine yetebilmektir, dedim ya.

erteler durursun, umudu yitirmeme çabasıda cabası.
yarınların güzelliği çekici gelse de torpilin, desteğin yoktur, olman gereken yere çok uzun yıllar sonra hakkınla gelebilirsin belki.
olman gereken yere gidince dökülmüş saçlar, kalanlarında beyazlar hakim olur. yorgunluk ve bitmişlikte cabası.

ayakta duruşun değişmese de, değişen sen olursun.
bu topraklarda zor yahu...