geçtiğimiz yaz epey uzun süreli iliskimi bitirmistim. ayrıldıktan 5-6 ay sonra evleneceğini öğrendim. acık söyleyeyim cok kızmıstım. ayrıldıktan sonra bile gözlerimin icinde umut arayan kadın nasıl birkac ay icinde evlenme asamasına gelir diye. ama tepkimi gizledim ortak arkadaslarımıza, hayatımıza dahil ettiğimiz bazı aile üyelerine. mutlu olsun dedim gözlerime bakıp evleniyormus diyen herkese. acıkcası aklıma her geldiğinde de kızıyorum, ama icimden. bugün bir mevzuyla ilgili mesaj attı, tebrik ettim mutluluklar diledim. fark ettim ki hala kızgınım. 3.bir kisi tepkimi sorsa ve kızıyorum desem hakkın mı var diyecek eminim. önemli değil kimin ne dediği ama hakkım var. mutluluk ya da mutsuzluk farklı kavramlar ama onca yıl birlikte uyuyup uyandığın, milyonlarca sey yasadığın insan kısa sürede evleniyorsa kızmaya hakkınız var bence. mutluluğu fazla gördüğümden ya da biz nasıl mutlu olamadık da değil mesele. ayrılmak benim tercihimdi. bir karar verdim, arkasındayım. 1 tane bile keskem yok. benden umudu tamamen kesmesi icin her seyi yaptım, her umut arayısında kapıları suratına carptım. sanırım onu buna ben zorladım. yine de sanırım ölene kadar kızacağım.