söylenmemiş sözler üzerine

Kendimize kalıp, durgun zamanımızı hatırladığımız anlar vardır. Bir bakış, bir aldanış, bir dokunuştur. Veya yaşamımıza ortak olan biridir.
sonunu beklemeden söylediğimiz sözlerimiz vardır. Pişmanlık iç güdülerimizi harekete geçiren. Sonra da doğru zamanlarda söylenmemiş sözlerimiz vardır ki, içimizdeki en büyük hasretliktir. Hayalini kurduğumuz her anı, söylenecek bir söze hasretle yaşamak...

yaşandığı an tüketilmeye yüz tutmuş, daha fazla içimizde kalan dilimizin söylemeye yeltenmediği yalnızlıklarımızda vardır mesela. duyguların düzeldiği yaşanmışlıkların arbedelerinde, bir bakmışız ki, çevrelenmiş yalnızlık çitlerinde kendimizleyiz.

" ben yalnızdım...onlarsa herkes."
bunu ben söylemeliydim, ben bulmalıydım...kahretsin, yazmayı okumayı bunun için bırakıyorum sık sık..!