bugün

çok gariptir ki bazı güngörmüş insanlarımızın çok yaptığı bir hata; hatadan ziyade çok üsturuplu başlayıpta sonuna doğru kızdığı yada içindeki asil ruhu ortaya çıkarttığı cümledir nitekim (bizim sözlükte kurduğumuz cümlelere entry dersek tanım oldu gibi).
bir örnek vermek gerekirse çok kızılan bir bağyana yapmaması gerektiğini anlatan bir cümle kurarken kendini kaybeden bir genci ele alabiliriz. hemen bakıyoruz -play-

-benim bir feysbukum bile yok x, bende açsam mı ne dersin?
+feysbuk ne ya. ben bile kapatıcam. hem olmaz kız için iyi bişey değil.
-ama herkesin var arkadaşlarını buluyör. bende bulcam.
+olmaz ben varım yeter sana.
-ama ama amaa aşkitommmmm.
(..)
+ x ailesinin yeni bir ferti olarak bundan sonra aşiretimizin gelenek ve göreneklerine layık davranacaksan!

yuh lan olayı nereye bağladı velhasıl kelam böyledir işte...