silik birisi olabilmek

Az önce fark ettim, acaip silik bir tipim var. Normal bir adamım. Bana benzeyen milyonlarca adam var, sokakta.

Hiç dikkat çekici bir suratım yok, sokaktan adam geçti bir tane deriz ya, o özelliksiz adam, başında herhangi bir sıfatı olmayan adam, işte ben oyum, dümdüz adam!

Sezarın hakkı sezara, bu özelliklerimin de işe yaradığı zamanlar oldu. Okul hayatımda, askerlikte çok rahat ettim. Hiç hoca veya komutan bana kafayı takmadı. Zaten nasıl taksınlar ki, ismi bile ezberlenmeyen, hiç ismiyle hitap etmedikleri, en fazla oğlum veya evladım diye çağırdıkları, hayatlarında hiç iz bırakmadan gelip geçen biriyle kim, niye uğraşsın ki ?

Silik, utangaç ve iki kelimeyi yan yana getiremeyen biri olduğunda insan, dahi olmayı falan bekliyor, bende o durum bir türlü hasıl olamadı.

Çok susup, sabit gözlerle bir nesneye bakarken biri görse vay be, adam hayatın sırrını çözmeye başlamış, ne kadarını çözdü acaba? Veya zihninde ne savaşımlar veriyor acaba varoluşa dair diye düşünür ama bende o durum yok. Mesela ben neye bakıyorsan o an zihnimden o geçiyor, diyelim ki, yolda yarısı yenip, piç gibi ortada bırakılmış bir soğuk sandviç mi gördüm direk aklımdan soğuk sandviç geçiyor.

Keşke benimde aklımdan o soğuk sandviçi gördüğüm anda, afrikadaki açlar gelse, türkiyenin sosyo-ekonomik durumu gelse, cefakar ve vefakar türk kadının şiddet sarmalına düşmesi falan gelse veya olmadı kendi kişisel açlığım ve karnımı doyurmak için para kazanmam ve parayı kazanmak içinde iyi bir fikre ihtiyaç duyduğum gelse, o anda birden aklıma beni dolar trilyoneri yapacak bir fikir gelse.

Ama nerde ?

Şu dünyaya dana geldim, öküz gidiyorum