bugün

saf ve avanakça sevgi değerlerimle birlikte ortalıkta gezinirken, insanların aslında kelimenin tam anlamıyla birer 'şerefsiz' olduğuna yıllardan sonra kanãt getirebilince, kırıldım. insanlar sever sanıyordum, iyiler di. .

bu gibi gereksiz değerlerim bana yük olduğu sırada buna katlanmak istemediğimi farkedip salakça bir boşluğa daha düştüm. tahammül etmenin tek yolu uyum sağlamaktı. süper ötesi sevgi kavramımı değiştirip insanların, sandığımın aksine çıkar ilişkileri pahasına yaşayabileceğini gördüm. bu düzlemde de insanların prensibleri şaşırtıcı oluyordu, tutarsızlaşıyordu. ben de karşı koyamadıkları yada karşı koymak zorunda kaldıkları güdülerine güvendim.

bu arada;
dünyayı yeni tanıyan liseli ergen beyanı, kopul bi' çocuğunun tekidir.