sevgiliyi mahalle bakkalıyla sevişirken yakalamak

insanı ço...k derinden etkileyen sıradışı olaydır. gençtim, seksi ve kültürlü, hayatın akışına kendini bırakmış adrenalin düşkünü bir delikanlıydım. 18 yaşındaki ergenlikten yeni çıkmış bünyem ile bir kıza tutulmuş, adına ne paraların üstüne şiirler, ne elmasların üstüne resimler işlemiştim. anlatılamaz bir sevgiydi bu, aşıktım.

sene 2000'di. öss'de kaydırmıştım, 18 yaşında hayatı anlamış ergenler gibi acı çekiyordum, felaketti. o kızla tanışmam şarttı, her yerde onu görüyordum, her yerde! o zaman baba parası yiyen bir çocuk olduğumdan kendi gücümü gösteremiyor, haliyle aciz bir yaşam sürüyordum. tabii babamdan aldığım haftalık 5.000 doları saymazsam.

sonunda bir gün arkadaşlarımın da gazıyla bu kızla konuşmaya karar verdim, genelde sevişip bırakmaya meyilli bünyem ilk kez aşkını itiraf edecekti bir meleğe. onun o saf güzelliği karşısında dilim tutulmuştu lakin fransa'dan getirttiğim özel tutulma ilaçları ile bu sorunu da çözmüştüm. şimdi geriye sadece yaklaşmak, yanaşmak ve yapışmak kalmıştı...

+ selam!
- merhaba
+ nasılsınız :/
- iyiyim siz kimsiniz?
+ ben yan malikanede oturuyorum, adım cool, cool adam.
- hadi ya bende şu villadayım, adım jale.
+ biliyorum.
- biliyo musun?
+ yani ben senden uzun süredir hoşlanıyorum!
- ne?!
+ özür dilerim!
- dileme!
+ niye?
- bende senden hoşlandım.
+ genelde hep öyle olur.
- çok tatlısın.
+ biliyorum fıstık.

işte o günden sonra jale ile nefis ötesi bir ikili olmuştuk, bazen ben ona gidiyor sevişiyorduk bazen de o bana geliyor bizde sevişiyorduk. harika duygulardı. derken kader kendini napolyon'un çılgın kahkahaları gibi göstermişti. bir sabah kalktığımda jale yanımda yoktu, annesi jelibon almaya gittiğini söylemişti. ilginçti, çünkü jale jelibon yemezdi. hemen babamın 43.000 $ dolar saydığı motoruma atlayıp 20 metre ötedeki bakkala gittim. gitmez olayım azizim, gitmez olaydım.

+ ayy elleme
- 1 kilo şeker
+ tamam elle
- 1 kangal sucuk!
+ elle!
- 2 kilo domates!
+ yeah
- 5 kilo patlıcan!
+ ahhhhhhhhhhh!

görmez olaydım azizim, görmez olaydım. o günden sonra jale ile ilişiğimi kesip tüm fotolarını tarkan'a verdim ve yaktırttım. o kadar vurulmuştu ki zengin yüreğim, 10 yumurta alıp kalan parası çikolataya yetmeyen minik veletler gibi olmuştum.

o günden sonra hayatın bana bu acımasızlığı neden yaptığını sorgulmaya başladım, cevabı bulamadım. o günden sonra jale'nin bana bunu neden yaptığını sorguladım, cevap basitti;

'daha çok güç'

ve o gün jale bana bunu yapmasaydı belki şuan bu güce ve ultrasonik bütçeye sahip bir kral olamayacaktım.

teşekkürler jale, teşekkürler rahmetli bakkal haydar abim.

bu olayın sonucunda mahalleden bakkalın gıdısıne on ayak olmak ve super marketlerın ekmegıne yag , bal ne bulursan surmek.