sessizlikler ve hikayeler

bir özlü söz söyleyip çekilmek istiyordum. şu az konuşan gizemlilerden veya öylesine konuşulan her şeyin başka insanların acıları olabileceğinin farkında olanlardan. saygı uyandırıcı. bunu yapmadım. ben çok konuştum.
dünyada var olan milyonlarca insandan sadece biri olduğumu unuttum. kendimi ifade etme derdine düştüm. çünkü en büyük aşkı elbette ben yaşıyordum, öfkeyle dolmuş olmamın haklı sebepleri vardı.
anlattıkça vasatlaştım. güzel bir cümleyle kalpleri kazanabilirdim. anlattıkça, sesimi yükselttikçe insanlar nazarında silikleştim.
şimdi kendimi geriye çekip uzak coğrafyalardan, anneanne yemeklerinden, yakışıklı dedelerin gençlik hikayelerinden, doğu masallarından, dinlerden, türkülerden bahsedelim istiyorum. hayata bulaşan, ölümsüzlüğe ulaşan ne varsa.
yaşayamayan ben, yıllar önce yaşamış ne varsa halen aldıklarına inandığım nefeslerini hissetmek istiyorum. çünkü eyleme dökemediğim temiz hislerimin bana sadece yük olduğunun farkındayım. çok konuştum bak yine. ben hikaye dinlemek istiyorum.

bende istiyorum temiz günlerime , temiz hislerime , o saf kişiliğime dönmek istiyorum . Sessiz kalmaktan yoruldum , zorluklara boyun eğmekten , herkes gibi olmaya çalışmaktan , acı çekmekten yoruldum . Keşke o eski annemin bana her akşam anlattığı hikayelerle uyuduğum zamanlara dönsem . Keşke hiç hislerimiz ve kişiliğimiz kirlenmeseydi . Keşke şu anda hala oyuncaklarımla oynuyor olsam , keşke dünyayı hiç tanımasaydım keşke ...