az önce düşündüm bunu. ve neden bana ilgi göstermeyen kızlara aşık olamadığımı, peşlerinden koşamadığımı anladım. benden bi kızın hoşlanmadığını iddia etmesini samimi bulmuyorum çünkü. hoşlanmadığını göstermeye çalışmasının inandırıcılığı yok. gerçekçi değil çünkü ya. mantıklı bi açıklama içermiyor. bakıyorum şöyle bi kendime, acayip tatlıyım ya, karizmatik,
çekici, seksi, v.s... eee bu durumda bi kızın kendini geri çekmesi, kapris yapması, ah ben senle ilgilenmiyorum havalarına girmesi bende en ufak bir etki yaratmıyor. işte bu yüzden ben hiç bi kızın peşinden koşamıyorum. hem tarzım olmadığından, beceremediğimden yani, hem de bi kızı uğraşıp, çabalayıp, fikrini değiştirerek elde edebileceğime inanmadığımdan. bu kız benim çünkü zaten.
bir kızın benden hoşlanmıyormuş gibi davrandığında ortada iki neden ararım. ya akli dengesi bozuk ya da hoşlanmasına rağmen aksi şekilde davranıp ağır kızı oynuyor. hani böyle yaparak ona daha çok aşık olacağımı düşünüyor. hafif, kaşar kız değilim, her istediğini elde edemezsin imajı vermeye çalışıyor, ki bundan nefret ederim. erkeklerin her istediğini yapıp kasmayan kızları kaşar olarak niteleyen hatunlardan anında soğurum. kompleksli olduklarından mümkün değil
hoşlanamam. biter benim için.
ilk kez bu işin dışına çıktığını sandığım bi vaka olmuştu lisede. kız gayet normal görünüyor. deli
gibi değil yani. benden hoşlanıp aksini göstermeye çalışır gibi de rol yapmıyor. fake de değil yani. çıldıracağım. yahu diyorum bu kız ne iş? sonradan anladım ki, yani 2 sene sonra, alyuvarların akyuvarların filan herkesin ortasında kızı dört tane cin kandırıp israfilin borusu eşliğinde aylarca tecavüz etmişler. yok o şefin orkestra sopası filan diye kandırıp. acayip acayip şeyler ya.
neyse sonuçta bi kız benden hoşlanmıyorsa sadece akli dengesi bozuk olabilir. felaket bişeyim çünkü ya. tam ısırmalık. birebirde son derece etkiliyim. karşı karşıya kalınca hayatta affetmem. iki cümle kurar ve üçüncü cümlenin başında hatunun göz altlarında akasya yağmurlarıyla karışık tutkulu bir nehir görürüm. bana akar. aşıktır. sonra telefonda çok bitirici konuşurum. hele mesajlaşmam "harika ya" gerektiği zaman çok sert gerektiği zaman ise bi oğlan gibi mesaj atarım.
acındırmak için filan. ama bu konuda çok dertleyim valla. ne zaman arkadaşlarla bi yere gitsek, herkes telefonu bana veriyor sevgilisine mesaj atıyım diye. bazen kendi mesajlarıma o kadar hasta oluyorum ki, bi kıza bi kendime atıyorum. ya diyorum bana da böyle bi mesaj gelse keşke, nereden aklına gelmiş, ne akıl dolu, etkileyici bi mesaj diyorum. gece 4-5 de yataktan kaldıran arkadaşlarım var sırf ne mesaj atayım diye bana sormak için. offff ya!
çekici, seksi, v.s... eee bu durumda bi kızın kendini geri çekmesi, kapris yapması, ah ben senle ilgilenmiyorum havalarına girmesi bende en ufak bir etki yaratmıyor. işte bu yüzden ben hiç bi kızın peşinden koşamıyorum. hem tarzım olmadığından, beceremediğimden yani, hem de bi kızı uğraşıp, çabalayıp, fikrini değiştirerek elde edebileceğime inanmadığımdan. bu kız benim çünkü zaten.
bir kızın benden hoşlanmıyormuş gibi davrandığında ortada iki neden ararım. ya akli dengesi bozuk ya da hoşlanmasına rağmen aksi şekilde davranıp ağır kızı oynuyor. hani böyle yaparak ona daha çok aşık olacağımı düşünüyor. hafif, kaşar kız değilim, her istediğini elde edemezsin imajı vermeye çalışıyor, ki bundan nefret ederim. erkeklerin her istediğini yapıp kasmayan kızları kaşar olarak niteleyen hatunlardan anında soğurum. kompleksli olduklarından mümkün değil
hoşlanamam. biter benim için.
ilk kez bu işin dışına çıktığını sandığım bi vaka olmuştu lisede. kız gayet normal görünüyor. deli
gibi değil yani. benden hoşlanıp aksini göstermeye çalışır gibi de rol yapmıyor. fake de değil yani. çıldıracağım. yahu diyorum bu kız ne iş? sonradan anladım ki, yani 2 sene sonra, alyuvarların akyuvarların filan herkesin ortasında kızı dört tane cin kandırıp israfilin borusu eşliğinde aylarca tecavüz etmişler. yok o şefin orkestra sopası filan diye kandırıp. acayip acayip şeyler ya.
neyse sonuçta bi kız benden hoşlanmıyorsa sadece akli dengesi bozuk olabilir. felaket bişeyim çünkü ya. tam ısırmalık. birebirde son derece etkiliyim. karşı karşıya kalınca hayatta affetmem. iki cümle kurar ve üçüncü cümlenin başında hatunun göz altlarında akasya yağmurlarıyla karışık tutkulu bir nehir görürüm. bana akar. aşıktır. sonra telefonda çok bitirici konuşurum. hele mesajlaşmam "harika ya" gerektiği zaman çok sert gerektiği zaman ise bi oğlan gibi mesaj atarım.
acındırmak için filan. ama bu konuda çok dertleyim valla. ne zaman arkadaşlarla bi yere gitsek, herkes telefonu bana veriyor sevgilisine mesaj atıyım diye. bazen kendi mesajlarıma o kadar hasta oluyorum ki, bi kıza bi kendime atıyorum. ya diyorum bana da böyle bi mesaj gelse keşke, nereden aklına gelmiş, ne akıl dolu, etkileyici bi mesaj diyorum. gece 4-5 de yataktan kaldıran arkadaşlarım var sırf ne mesaj atayım diye bana sormak için. offff ya!
buram buram kibir kokan sevimsiz ve yorucu bir açıklama. gerek yok.
Gündemdeki Haberler
güncel Önemli Başlıklar