bugün

benim gibi salak bir insanın sürekli başına gelen ama salak olduğum için daha yeni çakozladığım ve buraya yazma gereği duyduğum durumdur. ben hergün sürekli olarak metrobüsle seyahat eden biriyim. ama amuna koduğum metrobüsünü o kadar kullanmama rağmen bi kere bile oturarak gitmişliğim yoktur ama suçun insanların rahatça ve insancıl şekilde otobüse binmesini sağlamak için kimseyi rahatsız etmeyip sırasını beklemeye çalışan bende mi yoksa ''amını siktiğim çekilsene önümden göt, senin yüzünden ayakta gidicem'' deyip oturmazsa ölecek hastalığına yakalanmış insanlarda mı olduğunu bir türlü anlayamıyorum. salağım ya ben o yüzden düşünemiyorum. ğer aranıza bu konuyu düşünen varsa bana cevabı mail atsın.
salaklık değil insanlık olarak nitelendirilebilecek durum.
duruma bakılırsa çoğu kişinin ayakta gitmesi veya gelmesi sonucuna göre metrobüs kullananların çoğunun salak olması savı.
metrobüse biniş sırasında ki öküzlüklerinden ötürü oturanlara insan muamelesi gösterip biniş sırasında insan gibi olup salak damgasını kendine vuran kişi söylemi.

not: salak değilsin rahat ol.
salak değil de, acemi olanlar diyelim.

iş giriş-çıkış saatlerinde metrobüslere binmek yürek ister, bilek ister çünkü. genelde alışkın olmayanlar ay oraya mı otursam buraya mı derken, metrobüs yerlileri bu sefilleri hunharca ezerler ve bu garipler haliyle ayakta kalır.

zaman geçtikçe ise, bu acemi metrobüsçüler kaşarlanır, ve hangi noktada beklemeleri gerektiğini, kapının nerede açıldığını, ne taraf doğru koşturması gerektiğini öğrenirler. öyle işte.