ruhumu öpmeyi unuttun

inci aral ın ölümü konu alan ve on öyküden oluşan kitabı. kitabın ismi ile ilgili açıklama da şöyle;

hikayelere konu olan insanların bir çoğu yeteri kadar sevilmemiş veya o sevgi bir noktada yarım kalmış. bütünlenmemiş. tüm bu insanlar, belki de 'içsellik' olduğunu düşündüğüm ruhları yeterince ve arzu edildiği şekilde öpülmediği için yarım kalmışlar.

bu bir simge. bir insanın fiziğinden çok, ruhuna yakın olma, ruhunu okşama... bu hepimizin arzu ettiği bir şeydir. fizik belki bir noktadan sonra bizim için o kadar da doyurucu olmaz. ruhumuz kucaklansın, sevilsin, hoş tutulsun. ruhumuz öpülsün. o zaman belki daha değerli olduğumuzu hissediyoruz.

tematik öykülerin birbiri ile bağlanmasından oluşan kitap.
dünyanın cennet olmadığını hatırlamalı ve biraz kumda çamurda yuvarlanmadan yaşamın olması gerektiği gibi olamayacagını kabul etmek zorundayız.

"... öyle bir yer, insanın ve her şeyin düşük yoğunlukla dünyadan korunduğu bir yer vardı kesinlikle, olmalıydı. zamanın içine sıkışmış olduğumuza inanmak büyük bir yanılgıydı. evren öylesine büyük ve gizemliydi ki, her şey gibi hayat ve ölüm de bilmediğimiz sınırların ötesine geçiyordu bazen... "

avucunun içine kondurup, göğsüne dayadığın küçücük bir öpücüğe bile razıyım. *

ölüm ile rüya arasına sıkışan yanılsamaları anlatır.

"... ne kadar istesen geleceği bilemezsin... kimi zaman çok tatlıdır acı, insanı havalandırır. neyin var neyin yok ortaya sürersin. sonra bir an gelir, bu oyunda kartların sana karşı hileli karılmış olduğunu anlarsın. işte tam da o anlarda varlığının ne kadar önemsiz olduğunu öğrenir insan, zamanın çıkmaz sokağında oyalanmaya gerek yoktur."

"... anların eklem yerlerinden birinde. eğer biri bir zaman, süresi önemli olmayan bir zaman evrenin bir yerinde yaşamış ve bir işaret, sıcaklık, gülüş bırakmışsa geriye, bu hiç yok olmuyor, sonsuza dek yaşıyor. zamanın bilinmez bir girintisinde saklı duruyor anıları ve bizim bir gün kendiliğinden ya da bilerek onlara dokunmamızı bekliyorlar. bu gerçeği geçersiz kılacak şey ancak sevgisizlik ve unutkanlık olabilir. bu durumda mutlak olan yalnızca kaybetmektir."