pkk lılara gerilla diyen babasızdır görüşü

bazen işe yaradığı tespit edilmiştir..

şöyle ki; babamın mesleği gereği şark görevi için hakkari'ye gitmemiz gerekmekteydi.. okulum olduğu için ben sadece yazları giderdim ailemin yanına.. ve yine bir yaz otobüs seyahatini tercih ettim.. bilen bilir yollar tehlikelidir, özellikle van'dan sonra hakkari'ye kadar sağ salim gitmek ya da teröristler tarafından yolunuz kesilmeden gitmek zordur.. tam da dediğim gibi van ve hakkari arasında; yine bilen bilir iki dağ araları çok tehlikelidir, işte öyle bir aradan geçerken durdurulduk. bu başıma ilk defa geliyordu ve yıllardır televizyondan duyup bildiğimiz teröristleri ilk defa canlı olarak görecektim. kaldı ki aynen düşündüğüm gibi oldu ve herkes aşağı indirildi, sıradan darp edilmeye başlandı, değerli eşyalar alınmaya başlandı, öğretmenler daha bir tartaklanıyordu, asker aileleri ve polis aileleri daha bir darp yiyordu. ve sıra bana geldiğinde korkmakla kaçmak arasında kaldım, kaçsam mutlaka vururlardı, korksam olmazdı bir türk genci korkmaz diye düşündüm o an.. sıra tam bana geldiğinde türkçe konuşarak dön dedi biri bana. döndüm karşımda bildiğimiz insan vardı ama teröristti işte. elinde keleş dedikleri silah, bellerinde bir takım nevale ve daha bunun gibi bir çok şey vardı.. yüzünü dön dedi ve aniden göz göze geldik; o an aklıma gelen ilk şeyi yaptım, darp yememek için ya da telefonumu almasınlar diye ya da cüzdanımı, değerli neyim varsa almasınlar diye özellikle de polis aile kimliğimi görüp daha da tartaklamasınlar diye. ve o an aynen de başlıktaki gibi yaptım; ' şehirde tc askeri durdurur, dağda gerilla durdurur bi rahat yok '.. evet aynen böyle dedim işte.. çünkü bildiğim kadarıyla onlarda mehmetçiğe tc askeri diyorlardı kendilerine de gerilla.. bu cümleyi kurduktan sonra direk nerelisin diye sordu bana karşımdaki izmandot gibi duran adam.. sadece ağzımdan o an hakkari geçti. ve direk ' tamam sen geç bin otobüse ' dediler.. otobüse binerken benden sonra sırada kim varsa bu şekilde bir cinlik yapıp yırtsınlar şu işten diye düşündüm ama yapmadılar belki de yapamadılar. ama ben yapmıştım ve otobüsteydim sanırım bu işten yırtmıştım.. biraz zaman geçtikten sonra tekrar herkesi otobüse bindirdiler ve ellerindeki tüfeklerle gidin işareti yaptılar.. herkes korkmuştu ve kimse canından olmadan ya da bu köpeklere esir düşmeden kurtulmuştu.. ve ben kendime değil sadece buna sevinmiştim..