ogrenci evindeki o gunku nobetcinin eve gelmemesi

okuldan çıkmışın karnın zil çalıyor.
evde yiyeceğin yemekleri düşünerek geliyorsun..
otobüste kız bile kesmiyorsun o derece açsın..
anahtarla içeri giriyorsun ve tüm hayallerin yıkılıyor, nitekim o günkü nöbetçi s.kinin peşinde kız arkadaşında kalacakmış o gece..
elemanlara bakıyorsun kuru ekmeğe saldırmışlar..
birini suyla kuru ekmek yerken görüyorsun ve sana şu cümleyi kuruyor;
-onlar gibi kuru kuru mu yeseydim olum ne bakıyon?

(bkz: öğrenci evindeki o günkü ibne)

-nerdesin sen yarram?
-olum işim var benim.
-nöbetçisinlan. gel yemeği hazırla, işini sonra hallet.
-olmaz lan. kıza ayarı çekmişim. benim yerime idare et. ben de senin nöbetçiliğinde yaparım.
-yapmasan z.kerim.
-tamam lan.

bide, eve gelince dövülesi insandır kendisi.